"...δεν ήρθε ακριβώς στις *τεσσεράμισι, αλλά με *τρεισήμισι λεπτά καθυστέρηση..."

Ας μετρήσουμε τόνους κοκαϊνης που κατασχέθηκαν (λέμε τώρα).

Ένας τόνος, δύο τόνοι, τρεις τόνοι, τέσσερις τόνοι.

Στο καπάκι θα μετρήσουμε ώρες που περίμενα και δεν ήρθε ο μην-πω:

Μια ώρα, δύο ώρες, τρείς ώρες, τέσσερις ώρες.

Και τώρα, θα μετρήσουμε μήλα που ΔΕΝ τρώμε την ημέρα:

Ένα μήλο, δύο μήλα, τρία μήλα, τέσσερα μήλα.

Δύσκολο??? Όχι. Πανεύκολο.


Τώρα θα μετρήσουμε ΜΙΣΟΥΣ τόνους.

Ενάμισης τόνος, (ένας + μισός= ενάμισης)

Δυόμισι τόνοι ( δυο + μισός= δυόμισι)

Τρεισήμισι τόνοι (τρεις + μισός= τρεισήμισι)

Τεσσερισήμισι τόνοι (τέσσερις + μισός = τεσσερισήμισι)

...και πάμε για τις ΜΙΣΕΣ ώρες.

Μιάμιση ώρα (μια + μισή = μιάμιση)

Δυόμισι ώρες (δυο + μισή = δυόμισι)

Τρεισήμισι ώρες (τρείς + μιση= τρεισήμισι)

Τεσσερισήμισι ώρες (τέσσερις + μισή= τεσσερισήμισι)

...και να δούμε και τα ΜΙΣΑ μήλα.

Ενάμισι μήλο. (ένα + μισό= ενάμισι)

Δυόμισι μήλα (δυο + μισό=δυόμισι)

Τριάμισι μήλα (τρία + μισό = τριάμισι)

Τεσσεράμισι μήλα (τέσσερα + μισό+ τεσσεράμισι)


ΑΡΑ:
ΔΕΝ λέμε: "το φορτίο ζύγιζε *τριάμισι τόνους".
Ζύγιζε τρεισήμισι τόνους, δηλαδή τρείς και επιπλέον 500 κιλά.

ΔΕΝ λέμε "Ηρθε στις *τεσσεράμισι".
Στις τεσσερισήμισι ήρθε.
Όχι στις τέσσερις δηλαδή, αλλά μισή ώρα αργότερα.
-Ούτε "στις *τριάμισι ήρθε". Στις τρεισήμισι μπορεί...

ΔΕΝ λέμε: "Τα τελευταία *τρεισήμισι χρόνια."
Λέμε: "τα τελευταία τριάμισι χρόνια".
Οχι μόνο τα τελευταία τρία δηλαδή, αλλά και έξι μήνες ακόμα.

Εξαίρεση πολιτογραφημένη:
"των τρεισήμισι μήλων/ωρών/τόνων".

*Πια πάπια με *ποιο πολλά παπιά... Δεν τη θέλω άλλο *ποια. *Πιος τη θέλει???

Νέα μόδα πάλι αυτή...

"*Ποιό αποτελεσματική είναι η σύγκριση εάν και εφ'όσον... "
(-"Ποιό" να πείς το πρώτο σου κοπέλι, που λέμε και στην Κρήτη.)

Εμ... αυτός ο ρημάδης ο Word Processor βλέπεις, τα ομόηχα δεν τα επεξηγεί...

Και "ποιο" υπάρχει, και "πιο" υπάρχει...

Και "ποια" είναι λέξη ελληνική, και "πια" επίσης...

Άρα όταν τα μπερδέψεις στο word, ΔΕΝ σου βγάζει κόκκινη γραμμούλα ζιγκ-ζαγκ ο άτιμος ο επεξεργαστής κειμένου, αφου το παίρνει ως σωστό...
Που σημαίνει ότι σε λίγο μάλλον θα αρχίσουμε να βλέπουμε:
"Η μαμά μου *λίπη από το σπίτι,
και έχω μεγάλη *λείπει,
που ο μπαμπάς μου τρώει συνέχεια *λύπη
και δεν κάνει διότι έχει χοληστερίνη ."
...και άλλα τέτοια ρουμπίνια, λόγω βαρεμάρας να σκεφτούμε από μόνοι μας...

Εγώ ήδη έχω αρχίσει να μπερδεύομαι, να ξεχνάω κι αυτά που ξέρω, ειλικρινά δηλαδή...

ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ:

Με το "ποιο/ ποια", ρωτάμε!!!!!!!

"Mια πάπια μα ποια πάπια??
Μια πάπια με παπιά."

Η Άντζελα ρωτάει τον άπιστο boyfriend για την αντροχωρίστρα του:

"με ποιο δικαίωμα σε πήρε από μένα
και ποια θυσία, ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σέεεεεενα."

Ο Πάριος ρωτάει με πόνο ψυχής:

"Ποιος να συγκριθεί μαζί σου
κι απ' το νου μου να σε σβήσει
Ποιος στο βάθος της ψυχής μου
θα τολμήσει να σ' αγγίξει..."

(Και μάλιστα ρωτάει και διάφορα άλλα: πώς, πού, ποιον να πιστέψει κλπ...)

Με το πιο/πια, ΔΕΝ ρωτάμε.

Άρα ΔΕΝ τα γράφουμε με "οι". Αλλά με σκέτο, απλό "ι".
Σημαίνουν "πιο=περισσότερο" και "πια=πλέον".

Δηλαδή ο Χατζηγιάννης λέει:

"Πιο πολύυυυ απ’ όσο φαντάζεσαι
Πιο πολύ απ’ όσο φοβάσαι
Πιο πολύ απ’ ότι ονειρεύεσαι.."

-"περισσότερο" εννοεί, δεν ρωτάει ο άνθρωπος ποιόν φαντάζεται/φοβάται/ονειρεύεται η καλή του...

Επίσης, το παραδοσιακό άσμα λέει:

"Από τα πολλάαααα που μου 'χεις καμωμένα
δε σε θέλω πια, δε σε θέλω πια...
μάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πια."

(ΔΕΝ ρωτάει ποιά δεν θέλει, ξέρει και παραξέρει ποιόν/ποιάν δεν θέλει πια...)

Και μια και το κάναμε που το κάναμε "Σφαίρα 100,2", κλείνω και συνοψίζω με το Γιάννη Πουλόπουλο, σε κάτι πιό βαθυστόχαστο :

"Ποια νύχτα σ' έκλεψε,
ποια πίκρα σ' έκρυψε,
και τωρα πια, για ποιαν θα τραγουδώ..."

..αυτά.

Υποσημείωση:
Τα κοψοφλεβίτικα είναι σύμπτωση, κι όχι "κράχτης"...
:-PPP

"*Επέστρεφε...", λέει ο Καβάφης... Ναι ρε παιδιά, αλλά αυτός είναι ποιητής!!!!

"*Επέστρεφε συχνά και παίρνε με" λοιπόν....

Την/τον παρακαλεί να επιστρέφει συχνά ε???
Είπαμε, αυτός ήταν ποητής, ο τι θέλει μπορεί να πεί,
δε θα μας συγκινήσει λιγότερο ή περισσότερο...
Εμείς όμως δεν μπορούμε να λέμε ο τι μας τη βιδώσει.....
-Πάλι καλά δηλαδή...

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Θέλω να πω στον άλλο να "λάβει το μήνυμα"
Πώς θα του το πώ?????

"ΡΕ ΣΥΥΥΥΥΥ, λάβε το μήνυμα επιτέλους !!"
ή
"ΡΕ ΣΥΥΥΥΥΥ, *έλαβε το μήνυμα επιτέλους !!"


...το πρώτο εεεεε????


ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΛΕΤΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

"*****Επανέλαβέ το καλέ να το τσεκάρουμε!!!! "

Πού το βρήκατε το -ε- αυτό???? Αφού στο "λάβε" ΔΕΝ το βάζετε,
στο "*επενέλαβε" από πού κι ως πού?????

Από τον ...αόριστο δηλαδή το δανειζόμαστε????
Που περιγράφει το παρελθόν????
"Το επανέλαβα πριν λίγο, αλλά με σύνδεσες με Ισλαμαμπάντ", που λέμε???

......παντελώς άααααααααααασχετο όμως?????

Στον αόριστο ΟΝΤΩΣ λέμε "Το έλαβα, το παρέλαβα, το έγραψες, το περιέγραψες/περίγραψες, το έδωσα.......το παρέδωσα.
Αλλά εδώ περιγράφουμε ΠΑΡΕΛΘΟΝ!!!!!

Εσείς τον παρακαλείτε να κάνει κάτι!!!
Να επαναλάβει, να περιγράψει, να αποκλείσει κλπ κλπ....
Στο .....παρελθόν τον/την παρακαλείτε/διατάζετε να το επαναλάβει και βάζετε το -ε- του παρελθόντος ή -μήπως- στο μέλλον?????

Η προστακτική, με λίγα λόγια, αφορά το ΜΕΛΛΟΝ!!!!!!!!!!!!!
Αρα ΔΕΝ παίρνει το -ε- του παρελθόντος!!!!

ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΑΠΛΑ ΡΗΜΑΤΑ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΝΘΕΤΑ ΤΟΥΣ, εννοείται!!!!!!

(Κλείσε την πόρτα, πούντιασα!!!!!!) ΚΑΙ
("Απόκλεισέ τον αυτόν, μάλλον είναι ιο-κουβαλητής!!!")


ΔΗΛΑΔΗ:

"Γράψε μου τιμωρία το Πιστεύω 33 φορές."
ΑΡΑ ΚΑΙ ...................."Περίγραψέ μου το δολοφόνο!!!!"
(και όχι: *περιέγραψέ μου, όπως δεν λέμε και *έγραψέ μου)


"Λάβε το"
ΑΡΑ ΚΑΙ ..............."Παράλαβέ το"...


"Λάβε θέση!!!!!!"
ΑΡΑ ΚΑΙ ...................."Επανάλαβε την άποψή σου !!!!"

"Στρέψε το κεφάλι στους επισήμους!!!
ΑΡΑ ΚΑΙ ........."Επίστρεψε τα δανεικά καλέεεε!!"*

Και για να συνοψίσω:

-"Κλείσε την καλέ!!! ...ακόμα δεν την έκλεισες???"

-"Απόκλεισέ τον λέμε!!! ...ακόμα δεν τον απέκλεισες???"

-"Επανάλαβέ το επιτέλους!!! ..ακόμα δεν το επανέλαβες???"

-"Παράπεμψέ τον, αναγκαστικά!!!! ...ακόμα δεν τον παρέπεμψες??"

*δεν ακούγεται ωραία, εεεε???
κι όμως, αυτό είναι το σωστό,
αν δεν μας αρέσει μπορούμε να το πούμε αλλιώς,
δηλαδή "Να επιστρέψεις τά δανεικά",
που είναι και πιο ...ευγενικό,
κι όχι να το πούμε λάθος!!!!
Τώρα, αν είμαστε Καβάφηδες,
άλλου παπά ευαγγέλιο....
:-)))))))

το "όπου" δεν μπαίνει όπου νά 'ναι!!!!!!!

Ακούω τον κύριο Αλαβάνο για την Παιδεία, και ....χμμμμμ..... δεν μου αρέσει αυτό που ακούω,
να το πω κομψά...

"το φοιτητικό κίνημα είναι η μεγάλη αιτία *όπου καταρρέει η Συνταγματική αναθεώρηση".

όπου = χώρος, πού έγινε κάτι, τοποθεσία, μέρος, απαντάει στο "Πού????"

πχ:
"το προαύλιο ηταν το μέρος όπου κατέρρευσε η δασκάλα μετά από εφτά ώρες μαθήματος."
(-πού κατέρρευσε?? στο προαύλιο)

"εκεί όπου τον γνώρισα"....
(-πού τον γνώρισα?? εκεί)

ΔΗΛΑΔΗ:

προσδιορίζει τον τόπο!!!

Και ΜΟΝΟ τον τόπο.

Ούτε το φοιτητικό κίνημα, ούτε το περιβαλλοντικό, ούτε των Αδεσμεύτων...

Γενικώς ΔΕΝ αναφέρεται ΠΟΤΕ ΤΩΝ ΠΟΤΩΝ σε ανθρώπους.

Εκτός αν είσαι ψείρα/ψύλλος/τσιμπούρι, κάτι τέτοιο τελοσπάντων,
και θεωρείς έναν άνθρωπο τοποθεσία, οπότε, ναι, μπορείς να το πείς:

"Ο άνθρωπος ΟΠΟΥ ζούσα την προηγούμενη βδομάδα"

Αλλά μόνο τότε.

Δεν είναι μπερδεμένο, δεν είναι περίπλοκο, δεν είναι εξεζητημένο, και ...ξαφνικά είναι η πατάτα της ....μοδός... εδώ και ένα χρόνο περίπου, όχι πολύ.
Αριστερίζον και άρα επιβάλλεται, όπως και κάτι άλλα που πήγαν να επιβληθούν στο παρελθόν, αλλα ευτυχώς τη γλυτώσαμε.....
Θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε......

Τί έκαναν???
Κατάργησαν τη λέξη "που" και στη θέση της βάζουν τη λέξη "όπου".
Όπου και να 'ναι.

Ο τι να 'ναι.....

Σαν να καταργήσουμε το "αυτός, αυτή, αυτό" και στη θέση τους να βάλουμε το ...."εκεί".

Χαζό εεεεε????

Ε, άλλο τόσο χαζό είναι αυτό που γίνεται με το "όπου" στη μέση της πρότασης.

Η λύση ειναι απλή:

Όταν μας έρχεται να βάλουμε "όπου" στη μέση της πρότασης(*),

.......ΔΕΝ το βάζουμε!!!!!!

Βάζουμε "που" στη θέση του.

Το οποίο "που" ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΜΠΑΛΑΝΤΕΡ, στο 99% των περιπτώσεων.....

Λιγότερα λάθη δηλαδή θα κάνουμε εν ολίγοις....

πχ:

-"οι άνθρωποι *όπου γνώρισα" -> "οι άνθρωποι ΠΟΥ γνώρισα"

-"ο Υπουργός *όπου έβρισε" -> "ο Υπουργός ΠΟΥ έβρισε"

-"το φοιτητικό κίνημα είναι η αιτία *όπου κατέρρευσε.." -> "το φοιτητικό κίνημα είναι η αιτία ΠΟΥ κατέρρευσε.."

-"τα λημέρια όπου πηγαίναμε"
αν και αυτό είναι σωστό,
και "τα λημέρια ΠΟΥ πηγαίναμε" να πούμε,
είναι πάλι σωστό.
αρα το καταργούμε παντού, για να μη βραχυκυκλώνουμε.......

ΕΞΑΙΡΕΣΗ:

(*) άν με το "όπου" εννοούμε "όπου και να...",
το "που" ΔΕΝ μπορεί να το αντικαταστήσει...

Δλδ θα πούμε "θα σε βρώ όπου πάς"
- δεν θα πούμε "που" στη θέση του-
επειδή εννοούμε "όπου και να πάς")

"...και αργότερα γύρισε πίσω *σέρνοντας!"

το "σέρνοντας" είναι μετοχή (!!!) του ρήματος "σέρνω",
και όχι του "σέρνομαι"

δηλαδή λέμε:

" ήρθε σέρνοντας άλλο ένα αδέσποτο, να τα κάνουμε πολλά..."
(=κι έσερνε άλλο ένα)

"μην προχωράς σέρνοντας τα πόδια σου σαν 150 χρονών..."
(=σέρνεις τα πόδια σου)

αλλά:

"ξαναγύρισε σερνόμενος κι εκλιπαρώντας να τον ξαναγράψουν στην οργάνωση"
(=σερνόταν ο ίδιος κι ερχόταν, δεν έσερνε τίποτα)

ΔΗΛΑΔΗ:

όταν δηλαδή το ρήμα τελειώνει σε -ω,
η μετοχή φτιάχνεται με την κατάληξη -ντας.

πχ:

-τραγουδώ
"Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας" (-ώντας επειδή τονίζεται)
(= ενώ τραγουδούν)

-πηγαίνω
"πηγαίνοντας στο ραντεβού, τράκαρα" (-οντας επειδή δεν τονίζεται)
(= ενώ πήγαινα)

όταν όμως τελειώνει σε -μαι,
τότε χρησιμοποιούμε τις μετοχές "-μενος, -μενη, -μενο". (*)

πχ:

-έρχομαι
"ερχόμενη στο ραντεβού, τράκαρα"
(=ενώ ερχόμουν)

-εμπιστεύομαι
"εμπιστευόμενος τυφλά τους φίλους του, τρώει τα μούτρα του συνέχεια..."
(=επειδή εμπιστεύεται)

συνοπτικά:

καταλαβαίνω -> "Καταλαβαίνοντας ότι θα έχανε, αποσύρθηκε."

συνειδητοποιώ -> "Συνειδητοποιώντας ότι έχασε τις προκριματικές, λιποθύμησε."

αντιλαμβάνομαι -> "Αντιλαμβανόμενη ότι θα έχανε, του έκανε το βίο αβίωτο ."



(*) εξαιρείται το "είμαι" ("όντας" -unisex- , ή, σπάνια, "ων", "ούσα", "ον")

TIP:
όταν δεν είμαι και πολύ σίγουρη τελικά τι κατάληξη να βάλω,
το λέω περιφραστικά και τελειώνει το θέμα:
"Αντιλήφθηκε οτι θα έχανε, και του έκανε το βίο αβίωτο..."
"...και αργότερα γύρισε πίσω βέβαια και σερνόταν μιλάμε!!!"

"...είναι προεκλογική *περίοδο..."

Τα παρακάτω ουσιαστικά:

η περίοδος
η οδός
η ψήφος
η είσοδος
η έξοδος
η Υπουργός
η άτρακτος
η Σίφνος
η Ρόδος
η Αμοργός
(κλπ)

είναι θηλυκά σε ...όλα τους μεν,
...παίρνουν όμως καταλήξεις (κλίνονται),
ακριβώς όπως τα παρακάτω αρσενικά ουσιαστικά:

ο άνθρωπος
ο σταυρός
ο δρόμος
ο βράχος
ο νερόμυλος
ο μέτοχος
ο Υπουργός
ο χρόνος
ο Βόλος
(κλπ)

ΑΡΑ:

όπως λέμε: "είναι καλός άνθρωπος" (δεν λέμε: "είναι *καλό άνθρωπο")

θα πούμε και: "είναι προεκλογική περίοδος"

ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ:

"Έχουμε πολύ χρόνο"
άρα και:
"Έχουμε προεκλογική περίοδο"

"Του έδειξε το δρόμο"
"Του έδειξε την είσοδο/έξοδο"

"Πλήρωσε το μεγαλομέτοχο να ησυχάσω..."
"Πλήρωσε την είσοδο να μπούμε!!"

"Τα ρουσφέτια του περιβόητου Υπουργού."
"Οι αστοχίες της συντηρητικής Υπουργού."
"Οι παραλίες της πανέμορφης Αμοργού."

"Ο νερόμυλος σκούριασε."
"Η άτρακτος σκούριασε."

"Χάλασες το νερόμυλο!!"
"Χάλασες την άτρακτο!!"

"Ο Βόλος είναι μακριά."
"Η Σίφνος είναι δίπλα."

"Σε ποιό δρόμο βρίσκεσαι;"
"Σε ποιά οδό βρίσκεσαι;"

"Πήραν διαφορετικούς δρόμους μετά την ήττα."
"Μένουν σε διαφορετικές οδούς μετά το διαζύγιο."

"Ο δρόμος του σπιτιού του είναι μες στο πράσινο."
"Η οδός Αριστοτέλους κυκλοφορείται μόνο μετά από ευχέλαιο."

"Τα χαρακτηριστικά του προϊστορικού ανθρώπου."
"Τα χαρακτηριστικά της Ελληνιστικής περιόδου."

"Πήρε πολλούς σταυρούς;"
"Πήρε πολλές ψήφους;"

"Είδα τον πρώην άντρα της το γιατρό"
"Είδα τη φίλη σου τη Μαρία την οδοντίατρο."

"Μας ξεφτιλίσατε, κοινώς, κύριε Πρωθυπουργέ!"
"Μας δώσατε στεγνά, κυρία Υπουργέ!"

ΚΑΙ ΑΡΑ:
"είναι Αττική οδόΣΣΣΣΣΣΣ" (δρόμος)
αλλά:
"είμαι στην Αττική οδόοοοοοοο." (στο δρόμο)

...αυτά....

TIP:
οταν δεν είμαι και πολύ σίγουρη,
κι επειδή δεν γίνεται να μην τις λέμε καθόλου τις λέξεις αυτές,
κι επειδή ακουγεται ΠΟΛΥΥΥΥΥ άσχημα όταν τις κάνουμε λάθος,
(πιστέψτε με)
βάζω στη θέση του "περίεργου" θηλυκού
ένα ...εύκολο (!!) αρσενικό,
και αντιγράφω την κατάληξη...
"είναι Αττική οδό__ καλέ με πόσο να πάω???"
(ωχ! "οδός" ή "οδό"??
εεεε.... αν ήταν η λέξη "δρόμος" τί θα έλεγα???
"ειναι αττικός δρόμοΣΣΣΣΣΣ" θα έλεγα, αρα...)
ΑΡΑ: "είναι Αττική οδόΣΣΣΣΣΣΣΣ καλέ με πόσο να πάω???"

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΠΕΡΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑ!!!!

Αν και δεν είναι το επάγγελμά μου, είμαι απο κείνους που έχουν τον κάλο...
Μ αρέσουν τα σωστά Ελληνικά.... Από χόμπι, συνήθεια, πείσμα...
Κάλο δηλαδή...

Όχι ότι εγώ μιλάω θεόσωστα... κάνω λάθη, λαθάκια, πατάτες...
Από αφηρημάδα ή απλά επειδή ΔΕΝ ξέρω το σωστό...
Κι αυτό το τελευταίο ισχύει συνήθως με όσους κάνουν λάθη...
ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟ ΣΩΣΤΟ...

Αλλά ΠΩΣ τους διορθώνεις εάν και όταν??
Τους διακόπτεις ενώ μιλάνε και τους το παίζεις δασκάλα-ξερόλας-ξενέρωτη???
Ή περιμένεις να τελειώσουν και τους λες μετά το λάθος τους, αντί ...απάντησης επί της ουσίας,
δίνοντάς τους την εντύπωση ότι απλά περίμενες ευγενικά (?) να τελειώσουν
...για να τους κάνεις τότε τη δασκάλα-ξερόλα-ξενέρωτη,
ή ότι απλά δεν σε παίρνει να απαντήσεις επί της ουσίας, και αλλάζεις θέμα???

Σε κάθε περίπτωση η συζήτηση πάει περίπατο.....
Άσε που μπορεί να μην σου ξαναμιλήσουν δηλαδή...

Και ούτε λόγος να διορθώσουν το λάθος τους, συνήθως ή πεισμώνουν ή τσαντίζονται ή θίγονται... Ακόμα κι αν σου πουν "όχι καλέ, δεν πειράζει, καλά έκανες"...
(Το ξέρω απ' το τί σκέφτομαι εγώ όταν με διορθώνουν...)
Ή - το χειρότερο- να μιλάνε σκεπτόμενοι μόνο τι λάθος θα κάνουν, και να κομπλάρουν αιωνίως μετά, κάτι που ΣΙΓΟΥΡΑ δεν θέλεις....
Και λογικό εδώ που τα λέμε, όσο κι αν τονίσεις ότι οι προθέσεις σου είναι αγνές,
όσο κι αν δεν το κάνεις για να κομπλάρουν...

Είπα, λοιπόν, επειδή πραγματικά με "τρώει", να ξεκινήσω αυτό εδώ το ιστολόγιο...
Ώστε να επισημαίνω μεν ό τι λάθος ακούω γύρω μου,
χωρίς να φέρνω κανέναν σε δύσκολη θέση δε -δημοσίως ή ιδιωτικώς-,
κι ούτε να τους υποχρεώνω να γίνονται "μαθητές" μου δια της βίας ή της αγένειας....
Και να μπορούν να με διορθώνουν επίσης, μια και η ανταπόκριση στο ιστολόγιο αφήνει χώρο και χρόνο να το ψάξεις πριν απαντήσεις...
Ενώ η διόρθωση "live" δεν ειναι εύκολο να ανασκευαστεί...

Το επιχειρώ λοιπόν, με τη βοήθεια και τις ερωτήσεις όσων βρίσκουν κάτι τέτοιο χρήσιμο βέβαια...

Δεν ειναι κάτι ακατόρθωτο η σωστή χρήση της γλώσσας, μόνο λιγάκι προσοχή θέλει...
...και να μας ενδιαφέρει να μιλάμε σωστά, αν δεν μας ενδιαφέρει, δεν προκειται να το καταφέρουμε βέβαια...

Όποτε κάτι κουτουλάω, ή όποτε κάτι κουτουλάτε, το ψάχνω, το ψάχνουμε, το εντοπίζουμε, και το παραθέτουμε...
Κι όταν κάποιος εντοπίσει πατάτα στην ανάρτηση, το λέει ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ!!!!!
Αλλιώς δεν έχει νόημα...

Οσο ζούμε μαθαίνουμε...
Αρκεί να το θέλουμε!!!