"*Επέστρεφε συχνά και παίρνε με" λοιπόν....
Την/τον παρακαλεί να επιστρέφει συχνά ε???
Είπαμε, αυτός ήταν ποητής, ο τι θέλει μπορεί να πεί,
δε θα μας συγκινήσει λιγότερο ή περισσότερο...
Εμείς όμως δεν μπορούμε να λέμε ο τι μας τη βιδώσει.....
-Πάλι καλά δηλαδή...
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Θέλω να πω στον άλλο να "λάβει το μήνυμα"
Πώς θα του το πώ?????
"ΡΕ ΣΥΥΥΥΥΥ, λάβε το μήνυμα επιτέλους !!"
ή
"ΡΕ ΣΥΥΥΥΥΥ, *έλαβε το μήνυμα επιτέλους !!"
...το πρώτο εεεεε????
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΛΕΤΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
"*****Επανέλαβέ το καλέ να το τσεκάρουμε!!!! "
Πού το βρήκατε το -ε- αυτό???? Αφού στο "λάβε" ΔΕΝ το βάζετε,
στο "*επενέλαβε" από πού κι ως πού?????
Από τον ...αόριστο δηλαδή το δανειζόμαστε????
Που περιγράφει το παρελθόν????
"Το επανέλαβα πριν λίγο, αλλά με σύνδεσες με Ισλαμαμπάντ", που λέμε???
......παντελώς άααααααααααασχετο όμως?????
Στον αόριστο ΟΝΤΩΣ λέμε "Το έλαβα, το παρέλαβα, το έγραψες, το περιέγραψες/περίγραψες, το έδωσα.......το παρέδωσα.
Αλλά εδώ περιγράφουμε ΠΑΡΕΛΘΟΝ!!!!!
Εσείς τον παρακαλείτε να κάνει κάτι!!!
Να επαναλάβει, να περιγράψει, να αποκλείσει κλπ κλπ....
Στο .....παρελθόν τον/την παρακαλείτε/διατάζετε να το επαναλάβει και βάζετε το -ε- του παρελθόντος ή -μήπως- στο μέλλον?????
Η προστακτική, με λίγα λόγια, αφορά το ΜΕΛΛΟΝ!!!!!!!!!!!!!
Αρα ΔΕΝ παίρνει το -ε- του παρελθόντος!!!!
ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΑΠΛΑ ΡΗΜΑΤΑ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΝΘΕΤΑ ΤΟΥΣ, εννοείται!!!!!!
(Κλείσε την πόρτα, πούντιασα!!!!!!) ΚΑΙ
("Απόκλεισέ τον αυτόν, μάλλον είναι ιο-κουβαλητής!!!")
ΔΗΛΑΔΗ:
"Γράψε μου τιμωρία το Πιστεύω 33 φορές."
ΑΡΑ ΚΑΙ ...................."Περίγραψέ μου το δολοφόνο!!!!"
(και όχι: *περιέγραψέ μου, όπως δεν λέμε και *έγραψέ μου)
"Λάβε το"
ΑΡΑ ΚΑΙ ..............."Παράλαβέ το"...
"Λάβε θέση!!!!!!"
ΑΡΑ ΚΑΙ ...................."Επανάλαβε την άποψή σου !!!!"
"Στρέψε το κεφάλι στους επισήμους!!!
ΑΡΑ ΚΑΙ ........."Επίστρεψε τα δανεικά καλέεεε!!"*
Και για να συνοψίσω:
-"Κλείσε την καλέ!!! ...ακόμα δεν την έκλεισες???"
-"Απόκλεισέ τον λέμε!!! ...ακόμα δεν τον απέκλεισες???"
-"Επανάλαβέ το επιτέλους!!! ..ακόμα δεν το επανέλαβες???"
-"Παράπεμψέ τον, αναγκαστικά!!!! ...ακόμα δεν τον παρέπεμψες??"
*δεν ακούγεται ωραία, εεεε???
κι όμως, αυτό είναι το σωστό,
αν δεν μας αρέσει μπορούμε να το πούμε αλλιώς,
δηλαδή "Να επιστρέψεις τά δανεικά",
που είναι και πιο ...ευγενικό,
κι όχι να το πούμε λάθος!!!!
Τώρα, αν είμαστε Καβάφηδες,
άλλου παπά ευαγγέλιο....
:-)))))))
κι όμως, αυτό είναι το σωστό,
αν δεν μας αρέσει μπορούμε να το πούμε αλλιώς,
δηλαδή "Να επιστρέψεις τά δανεικά",
που είναι και πιο ...ευγενικό,
κι όχι να το πούμε λάθος!!!!
Τώρα, αν είμαστε Καβάφηδες,
άλλου παπά ευαγγέλιο....
:-)))))))
Καλησπέρα έχεις μια πρόσκληση. Για να δούμε θα την αποδεχθείς;
ΑπάντησηΔιαγραφήα αυτό ήταν αρκετά χρήσιμο.Επιτέλους βρήκα την εξήγηση του ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήε, καλα, δεν τα λεω ...πανεπιστημιακά, αλλά δεν είναι κι ο στόχος νομίζω!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)))
ELATE...λύσε μου μια απορία pls.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιτώ ή Αιτούμαι
Αιτεί ή Αιτείται???
hola!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκατα Μπαμπινιώτη, το "αιτώ" ειναι αρχαιοπρεπές και συντασσεται με αιτιατικη ("αιτουν την αμεση λυση") - το βλεπουμε σε μετοχες (ο αιτων, η αιτουσα)...
Το "αιτούμαι" σπανιώτερο και πάει με γενικη ("αιτούμαι αδείας"). Με την ιδια περιπου σημασία.
Στον αόριστο, χρησιμοποιείται όμως σχεδον μόνο το "αιτουμαι", οποτε και στο μέλλοντα στιγμ. (αιτήθηκαν, θα αιτηθώ)
Αλλά τα συνθετικά τους είναι άλλη υπόθεση...
...απλά μου έχουν πει ότι το αιτούμαι είναι λάθος γιατί αιτώ σημαίνει ζητώ συνεπώς δεν μπορείς να χρησιμοποιείς τη λέξη ζητιέμαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήχμ... δεν ειναι ακριβώς έτσι. Τα ρήματα αυτά λέγονται "αποθετικα" και ενω μοιάζουν στη ...φάτσα με παθητικά/μέσα (λήγουν σε -μαι δηλαδή), εχουν ενεργητική "διάθεση".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "ζητώ" δεν είναι ενα από αυτά, ενώ το "αιτούμαι" είναι, και σημαίνει ακριβώς αυτό: "ζητώ".
Δες την αντιστοιχία με το ρήμα "καταλαβαίνω" και το συνώνυμο "αντιλαμβάνομαι".
"Αντιλαμβάνομαι" λές, ενώ "καταλαβαίνομαι" δεν το λές με την ιδια σημασία, λες "καταλαβαίνω"...
Έτσι λοιπόν ενώ λές "αιτούμαι" δεν λές "ζητιέμαι", αλλά λες "ζητώ".
Πέρα από τά πολύ εύστοχα παραδείγματα, ο κανόνας είναι (νομίζω) ότι μόνο η οριστική (από τίς εγκλίσεις) παίρνει συλλαβοχρονική αύξηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή...γεια σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή...ναι, αλλά αν το πω ετσι, μετά ακολουθεί η ερώτηση "τι ειναι οριστική" ;;
Δηλαδή αυτό πάω να αποφύγω... τους "όρους"!!
Προσπαθώ να είναι αντιληπτά και "εμπεδώσιμα" και από όσους στην ώρα των Αρχαίων κοιμοοοοοοοοοντουσαν, όπως ακριβώς εγώ την ώρα της Χημείας!!!!
Ή αλλιώς, να συνάγεται το "δεον ομιλείν" από τα παραδείγματα, χωρίς την παραμικρή αναφορά σε κανόνες, ει δυνατόν!!!
Σε ...εξτρίμ καταστάσεις, και για ευνόητους λόγους, επιστρατεύονται και οι όροι της γραμματικής, μη μας πουν και αστοιχείωτες και "καταλάθος"!!!
;-))))
ωραίες παρατηρήσεις και διορθώσεις, να σου πω?βρώμικος ή βρόμικος?φιλιάαα και θα σου ρχομαι συχνά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα περνάς, να περνάς... μόνο που αραιά και πού γράφω... άμα μου έρθει έμπνευση σε παραδείγματα δηλαδή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "βρόμικος" είναι όντως το σωστό. Η "βρώμα" που λέμε -δλδ γράφουμε, πολιτογραφήθηκε (δεν θεωρείται πλέον λανθασμένη γραφή) λόγω σύγχυσης με το ομόηχο "το βρώμα" (με περισπωμένη, ουδέτερο) που σημαίνει "τροφή" (από το βιβρώσκω, "βρώσιμος" ομόρριζο).
Το λάθος όμως, κατά Μπαμπινιώτη και Liddell- Scott πάντα, είναι το "βρώμη" που θα πρέπει να γράφεται μόνο "βρόμη".
...τωρα που τα διαβάζω ξανά.... ήμουν πολύ φουρκισμένη!!!! Επιθετικότατη!!!! χμμμμ.....
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)))